اندیشیدن آموختنی نیست

اندیشیدن واقعا آموختنی نیست.تنها کاری که آموزنده می تواند انجام دهد،تشویق و انتقاد است.به جای آموزش اندیشیدن،چند پیشنهاد سودمند می کنیم؛

1.سعی نکنید به ایده هایی که هرگز کسی به آن ها نیندیشیده است ،بینددیشید.در میان اندیشمندان بزرگ فقط عده اندکی بدین کار مبادرت کرده اند.غرض از اندیشیدن ابداع اندیشه های بی نظیر نیست،بلکه کشف اندیشه هایی است که به آدمی کمال می بخشد و جهان را قابل فهم می کند.

2.اندیشه ها را نمی توان مانند فراوردههای صنعتی با قصد قبلی تولید کرد.آن ها بدون رخصت پدید می آیند.

3.در اندیشیدن شتاب نکنید.کوشش های نخستین غالبا خام و نپخته است و بی نتیجه.اندیشه های اولیه زمینه

ساز اندیشه های سنجیده بعدی است.

4.توصیه ای عجیب.از مطا لعه زیاد بپرهیزید.مطالعه افکار دیگران به هیچ روی همسنگ افکار خودتان نیست.خطر کتاب خوانی زیاد این است که خواندن آسانتر از اندیشیدن است.

6.اندیشیدن کجا و کی شروع می شود؟اندیشیدن در خلاء نیست.در اول هر جمله خبری یک سوال بگذارید خود موضوعی می شود برای اندیشیدن.

7. آیا همه موضوعات از حیث اندیشیدن یک سانند؟خیر.در اندیشیدن باید میان مساله شبه مساله تفوت گذاشت.مساله واقعی  راجع به وضعیتی واقعی در زندگی آدمیست.شبه مساله به درد پرستیز استادی می خورد

8.در مقام اندیشیدن اطلاع نو به نواز نظریه های گونه گون آدمی را به تحیر دچار می کندآدمی تا خود مطلبی را فهم نکند  و دلیل آن را در نیابد از گیجی و سرگردانی نجات پیدا نمی کند.نظریه ها در خاک پرسش ها می رویند.این یکی از راه های نیکو اندیشیدن است

9.توصیه سقراط این بود؛زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد.آدمی دو وظیفه دارددر مقام نظر کسب دانش و در مقام عمل اکتساب فضایل . سقراط این دو را هم بسته به یک دیگر می داند..