تاریخ فلسفه در دوره جدید(2)

فلسفه جدید با دکارت در فرانسه یا با فرانسیس بیکن در انگلستان شروع می شود.وقتی واژه «جدید»را در این مورد به کار می بریم معلوم می شود که معتقد به گسستی بین این دوره با دوره قرون وسطی هستیم.سبب این اعتقاد این است که بسیاری از فیلسوفان این دوره تصریح کرده اند که در صدد ایجاد طرحی نو در فلسفه هستند.گواه آن عنوان برخی از کتب آنان است.مثلا فرانسیس بیکن کتاب خود را نوارغنون نامید.

برخی بر آن هستند ظهور دوره ای نو در تاریخ امری محتوم و جبری ومستقل از آدمیان است.این تصور خطاست.جدید بودن عل و عوامل عینی و انضمامی دارد.از جمله معلول پدیده ای نام بردار به علم تجربی است.فیلسوفان این دوره نوعا با عتم تجربی آشنا بودند.از رهگذر مواجهه فلسفه کهن با علم جدید بود که فلسفه نو متولد شد.فیلسوفان لاجرم در برابر علم جدید موضع گیری کردند.این توجه جدی به علم از زمان دکارت شروع شد و تا کنون ادامه دارد.این گرایش در مورد فیلسوفان نحله ایدئالیسم آلمانی صدق نمی کند.بحث ما در

باب فیلسوفانی است که به علم تجربی اعتنا و اهتمام جدی داشته اند –اعم از فیلسوفان خردگرا وتچربه گرا.